All Posts

POCZĄTKI NITODAMU I KONFLIKT Z VELIRIĄ Pierwsze osady w okolicach rzek Tin i Temen istniały już Ciemnym Wieku. Pierwszymi miastami były Hakanashi, Kane i Ume. W późniejszym okresie Nitodamczycy dokonali ekspansji na południe, przejmując większość Równiny Yunaka. Wieści z północy, gdzie państwo założone przez Versmaka I Potężnego, Vesmakia, rozrastało się intensywnie, sprawiły że okalna szlachta skierowała ekspansję terytorialną na północ, starając się nie przepuścić osadników

Schwanaya to ewenement. Jest to spory kawałek nieskażonej ziemi, otoczony od północy arktyką, od zachodu oceanem, od wschodu i południa największą na świecie Pustynią Żwirową. Mieszkały tam niegdyś cztery plemiona. Rozpętała się w pewnym momencie wojna między plemionami, która trwała dwa pokolenia i doprowadziła do ludobójstwa plamienia Barvów. Okrucieństwo wojny było doznaniem tak traumatycznym, że trzy plemiona przysięgły nigdy tego nie powtórzyć. Jako, że większość mężczyz

Cywilizacja Hutomejska zamieszkiwała jedną z najspokojniejeszych geologicznie krainę świata po Kataklizmie, dzięki czemu potrafili stworzyć pierwsze stabilne społeczeństwo nowej ludzkości. Dzieliło się na kasty, z której najwyższym byli Egzilowie czyli „Udzielający”, potem Wessowie czyli „Przekazujący” a następnie „Otrzymujący” Aedowie. Nad porządkiem sprawowali pieczę, Harewowie, dosłownie „Czuwający”. Co takiego dawali „udzielający”? Wiadomo. Dawali dupy. Religia Hutomejska

W ciągu kilku ostatnich pokoleń, sukcesja w Elgabarze była prosta – nowy król był przygotowany. Za życia, ojciec oddaje mu dowodzenie armią. Królewicz zostaje Marszałkiem. Od dziecka jest trenowany w sztuce władania ich potężnym zweihanderem przekazywanym z pokolenia w pokolenie Po śmierci ojca, matka następcy przygotowuje swojego syna do przejęcia władzy i koronacji. I wszystko by pykło, gdyby nie… well… nic nie pykło. Król nie przekazał dowodzenia armią żadnemu ze swoich 4

Gahaza-Mun to bardzo, bardzo duża wyspa, pełna wyżyn, łańcuchów górskich i zdradliwych, skalistych archipelagów. Od cywilizacji dzieliły ich dwie nieurodzajne i niedostępne masy lądowe oraz wąskie cieœniny i wij¹ce siê baseny morskie. Gahazianie mieli wobec tego znikomą znajomość świata. Gahaza jest w 99% odizolowana od świata. Problem, jaki to państwo ma, to masywne rozwarstwienie społeczne. W zależności od interpretacji, jest 6-8 warstw społecznych z czego 4-5 szlacheckich.

Jego granice obejmują 16 luźno zdefiniowanych krain, bardzo zróżnicowanych etnicznie, kulturowo i religijnie. Oryginalna frakcja też nie powstała w żadnej z nich. To, co połączyło te krainy w jeden organizm to nie podbój jednego silnego narodu, a... infrastruktura. Region jest bardzo trudny do podróżowania. Przed Kataklizmem był tutaj las deszczowy, później w Burzy Tektonicznej cały kontynent przesunął się na północ, do suchej strefy klimatycznej. Pokrywający kraj busz pełen

Po śmierci Cesarza Kaharuta (niech przeklęta będzie jego pamieć) Vesmakia wchodzi w etap długiej wojny domowej. Piśmiennictwo, ograniczone już za rządów Kaharuta, było w tym czasie rzadkie więc poza legendami nie mamy wiele. Źródła, którymi dysponujemy opisują postaci dobrze znane ówczesnym ale niemożliwe do umiejscowienia w czasie i przestrzeni przez potomnych. Stąd historia Pierwszej Wojny Vesmackiej to głównie guesswork. DYNASTIA Po pierwsze, Vesmakia jest w idealnym układ

STATUS QUO Po przywróceniu władzy dynastii Versmaków, państwem rządziły trzy osoby. Król Vithan (zwany Dziedzicem, bo w spadku dostał pięć tronów) wraz z królową Cailą dzierżyli władzę nad Vetzmechią, Vaahtelandem, Sirkerserem, Daachemią i Velirią. I imieniu swojego młodocianego syna (Dhnetro I, zrodzony podstępnie z bohatera Methora), Rothaar rządziła królowa-matka, Karharia. Celem podpisanego w roku 277 Traktatu Dagemorskiego, najważniejszym celem miało być utrzymanie państ

Społeczeństwo Rothaar jest bardzo przywiązane do swojej tradycji jeździeckiej jak i hodowlanej, stąd bardzo wysoki poziom centralnej kontroli nad stadninami. Nie wolno prowadzić hodowli i rozrodu koni, chyba że otrzymało się pozwolenie od jednej ze stadnin. Jednak nie jest to otrzymanie pisemnej licencji, a religijny rytuał. Rothaarczycy uważają, że hodowli koni nauczył ich Milan Rączy (oryginalnie Mi-Lean lub Mi-Rean) czyli jeden z Upadłych (demonicznych bóstw natury) który

Od Ambionu po Pohtefi głoście legendy słowa. Na wzgórzach Rothaar śpiewajcie pieśń o początkach Vesmakii, o narodzinach narodów. Na łąkach pod Ghretye i skałach Mehyysaru opowiadajcie to dzieciom. Wołajcie przybyszom z ziem cudzych w portach Velirii i na dokach Mhury. I głoście ją na ulicach Varmatii, w miejscu w którym wszystko się zaczęło… Versmak z Herrakos – bohater pradawny o pięści żelaznej. Wodził wojskami u boku króla Dagemora z Oazy Nstaran, którego stolicą był dzisi

Tajemnica dynastii Ze względu na to, że Kaharut aktywnie zapobiegał rozwojowi piśmiennictwa, a imperium rozpadło się po jego śmierci w Kotlinie Kaharuta, wchodzimy w etap Dynastii Zaginionych. Wiemy, że cesarz miał syna o imieniu Vateron, ale nie znamy jego losów. Wiemy też, że miał córkę, którą dał za żonę komuś z Vahtelandu (wschodnia część Vesmakii). W trakcie tych ciemnych dekad rozwijała się kultura narodowych legend to właśnie wtedy powstała Legenda o Versmaku, która op

Powstanie koncepcji "państwa" i "króla" Kiedy Versmak Potężny (pierwszy historyczny władca) zakładał swoje państwo, koncepcje „króla” i „królestwa” były dość anachroniczne. To jeszcze były czasy, w których pewne elementy kulturowe, jak opowieści sprzed Kataklizmu, były obecne, więc istniało pojęcie władcy i pojęcie korony. Jednak bez żadnego punktu odniesienia, trudno było społecznościom ludności wyobrazić sobie, co mieli na myśli ich dziadkowie, którzy opowiadali im historie

Na rozkaz Upadłych, ruszyli oni na Versmaka, na jego wojska, na jego rodzinę, na jego lud i na wszystkie Oazy. Za sobą prowadzili armie bestii. Następne czasy były znaczone śmiercią i terrorem...

Trzy pierwsze dynastie Po śmierci Vlada Qesyta Bezwzględnego Wolszoia była jedynym stabilnym państwem regionu. Jego dziedzictwo było kontynuowane przez jego syna, a następnie potomka Ylvira Niszczyciela. Wybór następcy należał do żyjącego władcy, który jednak musiał liczyć z wpływem rodzącej się szlachty. Powstały pierwsze herby a dwiema kompetencjami definiującymi ród jako szlachetny, były wykształcenie (umiejętność pisania i znajomość pism religijnych) oraz stanowiska wpływ

Ylvir i jego podbój Vlad Ylvir Niszczyciel zaatakował wroga dużo od siebie silniejszego — Cywilizację Hutomejską. Przed Ylvirem, nikomu nie przyszło go głowy atakować Hutomejczyków. Ich geneza sięga jeszcze roku 80, a więc po Pierwszym Wielkim Wymieraniu. Hutomejczycy stworzyli zaawansowaną cywilizację bardzo wcześnie. Ylvir dobrze przygotował się do walki, choć nie mógł wiedzieć, że czeka go bardzo miła niespodzianka. Okazało się bowiem że na krótko przed Wolszoią, Hutomejcz

Pierwotnie, około 110 roku po Kataklizmie, Wolszoię stanowiła społeczność kilku miast-państw położonych nad wielkimi oazami. Po wymieszaniu się resztek ludności przybyłych z Bliskiego Wschodu, Azji Centralnej oraz Europy Wschodniej, różnice kulturowe zostały sprowadzone na poziom miast, mówiących dialektami podobnego języka. Nie wiemy, kto pierwszy użył określenia „Wolszoia” na miasta położone w tym regionie, ale wiemy, że musiały one współpracować, by przetrwać. Kolejne oazy