Gahaza-Mun to bardzo, bardzo duża wyspa, pełna wyżyn, łańcuchów górskich i zdradliwych, skalistych archipelagów. Od cywilizacji dzieliły ich dwie nieurodzajne i niedostępne masy lądowe oraz wąskie cieœniny i wij¹ce siê baseny morskie. Gahazianie mieli wobec tego znikomą znajomość świata. Gahaza jest w 99% odizolowana od świata. Problem, jaki to państwo ma, to masywne rozwarstwienie społeczne. W zależności od interpretacji, jest 6-8 warstw społecznych z czego 4-5 szlacheckich.

Jego granice obejmują 16 luźno zdefiniowanych krain, bardzo zróżnicowanych etnicznie, kulturowo i religijnie. Oryginalna frakcja też nie powstała w żadnej z nich. To, co połączyło te krainy w jeden organizm to nie podbój jednego silnego narodu, a... infrastruktura. Region jest bardzo trudny do podróżowania. Przed Kataklizmem był tutaj las deszczowy, później w Burzy Tektonicznej cały kontynent przesunął się na północ, do suchej strefy klimatycznej. Pokrywający kraj busz pełen

Społeczeństwo Rothaar jest bardzo przywiązane do swojej tradycji jeździeckiej jak i hodowlanej, stąd bardzo wysoki poziom centralnej kontroli nad stadninami. Nie wolno prowadzić hodowli i rozrodu koni, chyba że otrzymało się pozwolenie od jednej ze stadnin. Jednak nie jest to otrzymanie pisemnej licencji, a religijny rytuał. Rothaarczycy uważają, że hodowli koni nauczył ich Milan Rączy (oryginalnie Mi-Lean lub Mi-Rean) czyli jeden z Upadłych (demonicznych bóstw natury) który

Powstanie koncepcji "państwa" i "króla" Kiedy Versmak Potężny (pierwszy historyczny władca) zakładał swoje państwo, koncepcje „króla” i „królestwa” były dość anachroniczne. To jeszcze były czasy, w których pewne elementy kulturowe, jak opowieści sprzed Kataklizmu, były obecne, więc istniało pojęcie władcy i pojęcie korony. Jednak bez żadnego punktu odniesienia, trudno było społecznościom ludności wyobrazić sobie, co mieli na myśli ich dziadkowie, którzy opowiadali im historie

Pierwotnie, około 110 roku po Kataklizmie, Wolszoię stanowiła społeczność kilku miast-państw położonych nad wielkimi oazami. Po wymieszaniu się resztek ludności przybyłych z Bliskiego Wschodu, Azji Centralnej oraz Europy Wschodniej, różnice kulturowe zostały sprowadzone na poziom miast, mówiących dialektami podobnego języka. Nie wiemy, kto pierwszy użył określenia „Wolszoia” na miasta położone w tym regionie, ale wiemy, że musiały one współpracować, by przetrwać. Kolejne oazy